کد مطلب:19503 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

بعد از شناخت و انتخاب خدا به عنوان محبوب ، رابطه انسان با دنيا چگونه مي شود ؟

آنچه مسلّم است مؤمن عاشق ، دنيا را بد نمي داند بلكه كم مي داند « متاع الدنيا قليل ؛ بهره دنيا اندك است . » و اين به دليل عظمت يافتن خداوند در دل و نفس مؤمن مي باشد كه همه چيز را نزد او كوچك مي كند . پس دنيا مذموم نيست بلكه عبرت است حضرت علي « عليه السلام » مي فرمايد : « من ابصربها ابصرت و ابرصر اليها اعمته ؛ هركس با دنيا بنگرد ( دنيا وسيله باشد ) بينش مي يابد و هر كس به آن بنگرد ( دنيا هدف باشد ) كورش مي كند . »
{P - سوره توبه ، آيه 38 ؛ اصل آيه چنين است : « فما الحياة الدنيا في الاخرة الاقليل » . P}
{P - نهج البلاغه ، كلمات قصار . P}
باز از نور كلام حضرت علي « عليه السلام » بهره مي گيريم : دنيا جاي عبور است نه استقرار . منزل است نه مقصد و مردم در اين مورد دو دسته اند . مردي كه خود را در آن مي فروشد و هلاك مي گردد و شخصي كه خود را مي خرد و آزاد مي شود .
{P - نهج البلاغه ، كلمات قصار . P}
شخصي دنيا را نزد علي « عليه السلام » مذمت كرد . امام فوري او را مخاطب قرار داد ، فرمود : « اي مذمت كننده دنيا ، در حالي كه فريفته آن شده اي و سرگرم اباطيل آني . . . تا آنجا كه فرمود : دنيا ، خانه صدق و راستي است براي آنكه صادقانه ببيند دنيا جاي غني شدن است براي كسي كه توشه بردارد . دنيا سراي موعظه است براي كسي كه پند گيرد . دنيا مسجد دوستان خدا . نمازخانه فرشتگان ، جاي هبوط وحي و تجارتخانه اولياء خداست ! »
مي بينيد كه عالي ترين ديدگاه درباره دنيا در مكتب ارائه مي شود . بدبختي انسان آنجاست كه اسير جلوه ها گردد و از اين راه به جمع آوري ثروت براي خويش ! بپردازد و نيازمندان بي اعتنا شده و سپس از اين خانه فاني رخت بربندد و جز حسرتي با خويش نبرد .